Wanneer Anna aan de hand van haar vader langs de dierentuin loopt, wil zij naar de apen, maar haar vader trekt haar mee naar huis om te eten. Anna wisselt prompt de hand van haar vader in voor die van een vader die wel naar de dierentuin gaat. En zo gaat ze door met vaders wisselen tot ze een perfecte compagnon vindt om de hele dierentuin mee te bezoeken.

Prentenboeken van Veldkamp zijn altijd hilarisch en dat is hier niet anders. Het basisgegeven - een kind van hand en dus van vader te laten wisselen tot het daar geraakt waar het zijn wil - is geniaal bedacht. Veldkamp is daarnaast altijd zo heerlijk zuinig met z’n woorden, nog geen halfje te veel. In een enkel kort en helder zinnetje ondersteunt hij de illustraties die zo de volle aandacht krijgen. En dat ook verdienen: enkel de tekeningen vertellen hoe Anna’s vader volledig opgeslorpt wordt door zijn smartphone, wat Anna toelaat ongemerkt van plaats te wisselen met een jongetje dat langskomt. En op het einde is het contrast verrukkelijk tussen de woorden van de nietsvermoedende vader Ziezo, we zijn weer thuis. Precies op tijd voor het eten. en de illustratie van Anna die alweer een nieuw avontuur tegemoet gaat.