In nazi-Duitsland (1939) komt de negenjarige Liesel Meminger in een dorp in de buurt van München bij pleegouders terecht, nadat haar broertje is gestorven en haar moeder niet meer voor haar mag zorgen. Het zijn arme en moeilijke tijden, maar Liesel is relatief gelukkig met haar pleegouders, de joodse man Max die in hun kelder verborgen zit en haar kameraadje Rudy. Het grootste genot haalt ze echter uit het lezen en stelen van boeken. De sfeer wordt steeds grimmiger als Max vertrekt omdat hij zijn leven niet meer veilig is en Liesels pleegvader wordt opgeroepen voor het leger. Het meisje klampt zich angstvallig vast aan haar boeken waardoor ze de hoop niet verliest en zelfs de oorlog overleeft. De Dood fungeert als bijzondere ik-verteller van Liesels relaas. Hij mengt zich af en toe in het verhaal met vooruitblikken en zijn visie op de gebeurtenissen. Ook de rest van het boek is origineel dankzij de vele definities, tekeningen en beschrijvingen van personen en situaties. Hierdoor wordt het verhaal ondanks het thema iets minder zwaar. Het boek leest snel door vanwege het niet al te moeilijke taalgebruik en de veelal korte zinnen. Dit is de eerste roman die de Australische schrijver voor volwassenen schreef. Hij heeft al een aantal jeugdromans op zijn naam staan.