Evie is een dertig-plusser, die nog niet veel van haar leven gebakken heeft. Toegegeven, ze heeft een vaste vriend, Matthew, en een baan. Ze heeft een familie die om haar geeft en een tante Jo bij wie ze haar vakanties gaat doorbrengen. Die heeft namelijk in Cornwall een café op het strand. Als tante Jo plots sterft, is de hele familie stomverbaasd als ze haar huis en café nalaat aan de impulsieve, onverantwoordelijke Evie. Iedereen dringt erop aan dat ze het verkoopt en een opleiding voor lerares gaat volgen, maar Evie twijfelt. Ze heeft in haar leven nog niet veel zelfstandig gedaan en ze is van nature onzeker. Een paar bezoeken aan het café doen haar nog meer twijfelen: om de zaak behoorlijk te leiden, zou ze er moeten wonen. Matthew reageert ontzet. Ze moet kiezen tussen hem en het café. Haar zussen, die allebei hun leventjes op de rails hebben, ondermijnen haar zelfvertrouwen nog meer door al te anticiperen op haar mislukking. Het duurt 150 bladzijden tot ze besluit haar instinct te volgen en naar Cornwall afreist, samen met haar ondernemende vriendin. Het wordt duidelijk dat niet iedereen in het dorp haar komst toejuicht. Ze stuit op onverklaarbare  vijandigheid. Pas later leert ze dat de bevolking vreesde dat ze het café zou verkopen. Dan is er nog de waardeloze kok en het onbeschofte dienstmeisje. Ze probeert het beste in hen naar boven te halen, maar ze mislukt grandioos en ze moet ze afdanken. Het café draait goed, o.a. omdat een vriendin van Jo heerlijke taarten bakt. Er duikt een Australische op die uitstekende serveuse blijkt te zijn. Maar het beste werk wordt geleverd door Ed, een man die op een dag komt aanwaaien, ziet dat ze in moeilijkheden is en zichzelf aanbiedt als kok.Hij is té goed om waar te zijn en inderdaad, hij verbergt een geheim. Evie geraakt hoe langer hoe meer betoverd door zijn charme en al even erg door zijn atletisch lichaam, dat ze te zien krijgt als hij aan het surfen is. Af en toe heerst er chaos in het café  bij gebrek aan personeel, maar dan vindt Evie op haar drempel een tiener die weggelopen is van huis en - per geluk - niets liever wil dan afwassen en opdienen. Het eindigt allemaal zeer voorspelbaar goed. Het verhaal heeft goede ingrediënten, maar mist een aantal kansen. De lezeressen zien al lang dat Matthew een hopeloos saaie figuur is en begrijpen niet waarom het zo lang moet duren eer Evie dat ziet. Haar baas is een "ouwe snoeper" die zijn handen niet kan thuis houden. Op een dag kan Evie hem eindelijk haar mening zeggen, maar helaas maakt de schrijfster er een tamelijk kinderachtige scheldpartij van.  L.Diamond doet haar best om een warm, gezellig boek te schrijven en dat lukt haar ten dele: er zijn een paar herenigingen, er zijn belangeloze vriendendiensten, er is vriendschap en liefde. Om de gezelligheid kracht bij te zetten wordt er menige fles wijn geopend, (om de andere bladzijde, eigenlijk) en staat Evie meer dan eens wankel op haar benen. De eerste hartstochtelijke kus wordt pas gewisseld als we al drie kwart door het boek zijn en dit is inderdaad een uitermate zedige chicklit. "jemig" en "jeetje" zijn zowat de krachtigste uitroepen. Er staan rare vertalingen in, zoals "olijven die in netjes gerangschikt worden" of "sindsdien was ik om" en ook nog: "zijn vingers waren vadsig". Bovendien staan er méér drukfouten in dan in de krant van vandaag, dus mag het  duidelijk zijn dat je dit boek niet moet lezen om de mooie stijl en taal. Toch zullen liefhebsters van een lekker gemakkelijk vakantieboek waarschijnlijk niet teleurgesteld zijn. [Gerda Sterk] Verberg tekst

Een romantische feelgood aan een zomers strand. De dromerige Evie is het zwarte schaap van de familie. Waar haar zussen een perfect leven hebben opgebouwd, laat zij een spoor van mislukte kunstzinnige carrières na. Als haar lievelingstante echter plotseling overlijdt, erft Evie haar strandcafé in Cornwall en wordt ze gedwongen een nieuw leven op te bouwen. Haar familie heeft weinig vertrouwen in een succesvolle afloop, maar Evie is vastbesloten haar leven op de rails te krijgen. Zal het café aan het strand, samen met haar liefdesleven, eindelijk tot bloei komen?'Liefde in het strandcafé’ is geschreven in de ik-persoon en leest makkelijk weg. Lucy Diamond (Nottingham, 1970) werkte voor verschillende uitgeverijen en daarna een tijdje voor de BBC, maar schrijft nu fulltime. Er staan inmiddels bijna twintig boeken op haar naam.