Over de leerstoornis dyslexie is al heel wat gepubliceerd. Ook hevige discussies ontbraken hierbij niet. Volgens specialisten zou vijf tot tien procent van de bevolking een dyslexieprobleem hebben dat zich vooral uit in het niet vlot kunnen omgaan met geschreven communicatie. Kortom een lees- en/of (schrijf) spellingprobleem. Doorheen de jaren werden verschillende leesmethodes, schrijf- en spellingmethodes en werkwijzen ontwikkeld om dyslexie een halt toe te roepen. Volgens Erik Moonen is er intussen zelfs een averechts effect, namelijk dat kinderen dyslectisch worden gemaakt door falende onderwijsmethoden. Om deze stelling kracht bij te zetten onderbouwt hij dit op een sterk wetenschappelijke manier in Dwaalspoor dyslexie.
Daar waar onderwijsmensen er jaren van overtuigd zijn dat iets zogenaamd goed werkt, haalt de auteur dit onderuit. Zo beweert hij onder meer dat voor het ontwikkelen van een goede schrijftechniek schrijfdansoefeningen en luchtschrijfoefeningen puur tijdverlies zijn. Ook werken met niveaugroepen, zelfstandig werk en zelfs individuele instructie dragen volgens hem niet bij tot effectiever lezen, en kinderen leren niet beter lezen in homogene prestatiegroepen. Leg dit maar eens uit in de Vlaamse scholen en aan de leerkrachten die al jaren denken dat dit nu de juiste didactische werkvormen en methoden zijn. De auteur blijft niet enkel bij vaststellingen. Integendeel, hij biedt concrete oplossingen door het aanbieden van een eigen nieuwe methode, ‘de Alfabetcode’, voor het lees- en schrijfonderwijs. Dit is wel echt de sterkte van het boek. Het uitgangspunt van zijn methode is: onderwijsmethoden die helder gestructureerde instructie combineren met effectieve training in foneembewustzijn voorkomen inderdaad dat dyslexie zich ontwikkelt. Hij hecht, terecht, veel aandacht aan een heldere instructie gevolgd door oefenen. Hiertoe werkt hij de activerende directe instructie uit die bestaat uit zeven stappen, met name terugblik, oriëntatie, uitleg, begeleide oefening, zelfstandige verwerking, evaluatie en terug- en vooruitblik. Zijn methode legt hij haarfijn uit aan de hand van duidelijke lesschema’s. De auteur gaat er prat op dat zijn methode inmiddels bewezen heeft dat ze gemakkelijk hanteerbaar en dyslexieveilig is. Dit boek is een van de enige in zijn soort die duidelijke standpunten inneemt en concrete, werkbare oplossingen biedt voor kinderen met dyslexie. [Karl Baert]

Volgens de auteur worden kinderen dyslectisch gemaakt door falende onderwijsmethoden. Hij onderbouwt deze stelling met wetenschappelijke argumenten. Zo beweert hij dat voor het ontwikkelen van een goede schrijftechniek schrijfdansoefeningen en luchtschrijfoefeningen tijdverlies zijn. Ook werken met niveaugroepen, zelfstandig werk en individuele instructie dragen volgens hem niet bij tot effectiever lezen. Hij biedt concrete oplossingen voor het lees- en schrijfonderwijs met zijn eigen nieuwe methode, de 'Alfabetcode'. Hierin combineert hij helder gestructureerde instructie met effectieve training in foneembewustzijn, een combinatie die voorkomt dat dyslexie zich ontwikkelt. Hij hecht veel aandacht aan een heldere instructie, gevolgd door oefenen. De instructie bestaat uit zeven stappen: terugblik, oriëntatie, uitleg, begeleide oefening, zelfstandige verwerking, evaluatie en terug- en vooruitblik. Zijn methode zit vervat in duidelijke lesschema's. Een handig boek met concrete, werkbare oplossingen voor kinderen met dyslexie. Achteraan vinden we noten en een literatuurlijst. Met illustraties.